X
, Owady > choroby transmisyjne psów! ďťż

Owady > choroby transmisyjne psów!

Sequentix...
Owady > choroby transmisyjne psów!
  http://www.kleszcze.com.pl/images/kl...kleszcze_2.jpg

Choroby transmisyjne psów! Tu znajdziesz opisy chorób zakaźnych u psów, które przenoszone są przez: KLESZCZE i OWADY Łączny spis jest tutaj ... oraz poniżej zamieszczamy kopię tych informacji:



Choroby zakaźne psów przenoszone przez OWADY
  Choroby zakaźne psów przenoszone przez OWADY

Leiszmanioza

W krajach basenu Morza Śródziemnego powszechnie notuje się zakażenia psów pierwotniakami z rodzaju Leishmania. Ponadto leiszmanioza psów występuje również w innych regionach świata – w Azji, Afryce oraz Ameryce. Niedawno opublikowano również pierwsze doniesienia o występowaniu tej choroby w Stanach Zjednoczonych. Jak dotąd pozostaje jednak niejasne czy została ona przeniesiona na teren tego kraju, czy też już w nim endemicznie występuje.

Leiszmaniozy to choroby przenoszone przez różnego rodzaju wektory – pasożyty w postaci promastygotów przekazywane są do organizmu żywiciela podczas ssania krwi przez owady, a mianowicie moskity. Lieshmania infantum jest czynnikiem etiologicznym leiszmaniozy psów występującej w basenie Morza Śródziemnego oraz na Środkowym Wschodzie, natomiast L. chagasi w Ameryce Południowej oraz Środkowej. Początkowo uważano L. chagasi za gatunek odmienny od L. infantum, lecz badania molekularne wskazują, że są one nierozróżnialne.

Zakażenia L. infantum /chagasi stanowią również znaczący problem u ludzi, a pies stanowi zasadniczy rezerwuar zarazka. W kilku badaniach wykazano, że częstotliwość występowania leiszmaniozy u ludzi może być znacznie ograniczona poprzez kontrolę występowania tej choroby u psów.

Występujące na kontynencie europejskim gatunki moskitów przynależą do rodzaju Phlebotomus, zaś na kontynencie amerykańskim do rodzaju Lutzomya – oba te rodzaje stanowią ważne wektory pierwotniaków z rodzaju Leishmania.

Moskity to żywiące się krwią owady prowadzące nocny tryb życia, które podczas gorących dni chronią się przed działaniem światła słonecznego w stosunkowo chłodnych i wilgotnych miejscach takich, jak piwnice, stajnie, szczeliny budynków czy tez nory gryzoni. Na organizmie potencjalnego żywiciela, psa bądź innego ssaka, przemieszczają się po okrywie włosowej w poszukiwaniu słabo owłosionego miejsca – na głowie najchętniej ssą krew w okolicach pyska, oczu bądź warg. Tak, jak w przypadku innych żywiących się krwią owadów, również i ślina moskitów zawiera substancje przeciwkrzepliwe, peptydy rozszerzające naczynia krwionośne oraz enzymy o właściwościach przeciwzapalnych, przeciwkrzepliwych oraz znieczulających. Te składniki wydzieliny gruczołów ślinowych owadów są istotne w procesie transmisji pasożytów i spełniają rolę czynników wspomagających.

Objawy kliniczne leiszmaniozy psów są niezwykle zróżnicowane, choć zmiany na skórze są tymi, które notuje się najczęściej. Okres inkubacji mieści się przedziale od 4 tygodni do kilku lat. Na mechanizm patologiczny prowadzący do rozwoju zakażenia składa się przewlekłe zapalenie skóry, wątroby, przewodu pokarmowego, oczu i kości, jak również zapalenie wielostawowe na tle immunologicznym, zapalenie nerek i kłębuszków nerkowych, zapalenie stawów oraz zapalenie błony naczyniowej oka. W większości przypadków obserwuje się utratę masy ciała. U zwierząt zakażonych powszechną przyczyną zejścia śmiertelnego jest powodowane przez znajdujące się w krwiobiegu kompleksy immunologiczne zapalenie nerek i kłębuszków nerkowych, białkomocz oraz rozwijające się w następstwie ciężkie upośledzenie funkcji nerek.

Choć na obszarach endemicznych większość psów ma styczność z pasożytem, odsetek zwierząt dotkniętych chorobą sięga zwykle 20%. W leczeniu leiszmaniozy wykorzystuje się kilka schematów terapeutycznych, lecz u zakażonego już psa całkowite wyeliminowanie pasożytów z organizmu nie jest możliwe.

Źródło:
www.kleszcze.com.pl/kleszcze/choroby_zakazne_owady_leiszmanioza.htm

Wyślij znajomym powiadomienie na email o tym temacie, formularz:
http://www.forum.molosy.pl/sendmessa...ofriend&t=6985



Choroby zakaźne psów przenoszone przez OWADY
  Choroby zakaźne psów przenoszone przez OWADY

Dirofilarioza

Dirofilarioza powodowana jest przez nicienie a dokładnie przez nicienia, Dirofilaria immitis, a przenoszona przez różne gatunki komarów. Występowanie dirofilariozy powszechnie notuje się w Europie Południowej, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii oraz na południowo-wschodnich i wschodnich obszarach Azji, w tym w Japonii. W Europie przypadki dirofilariozy stwierdza się w Portugalii, Hiszpanii, południowej Francji, we Włoszech, w Grecji oraz w innych krajach basenu Morza Śródziemnego.

Pies jest żywicielem ostatecznym nicienia Dirofilaria immitis. Mikroskopijnej wielkości postaci larwalne pasożyta przenoszone są przez komary na skórę, z której powoli wnikają do wnętrza organizmu, gdzie przemieszczają się do pnia tętnicy płucnej. Tam mogą dojrzewać i osiągać wielkość osobnika dorosłego (do 30cm). Rozwój choroby jest zwykle powolny (wiele miesięcy do kilku lat) z wyjątkiem sytuacji, gdy pies jednorazowo miał kontakt ze znaczną liczba zakażonych komarów.

Wśród objawów klinicznych wymienia się nietolerancję wysiłkową, kaszel, utratę masy ciała i sporadycznie zejście śmiertelne. Rozpoznanie stawiane jest na podstawie wykazania obecności pasożytów w pniu tętnicy płucnej za pomocą techniki USG, typowych zmian w płucach i sercu widocznych w badaniu radiologicznym oraz w oparciu o wyniki badania serologicznego. Leczenie dilofiraliozy u psów jest złożone i może stanowić zagrożenie dla życia zwierząt. Martwe pasożyty przenoszone są wraz z prądem krwi do naczyń płucnych, gdzie mogą być przyczyną powstawania zatorów.

Przypadki dirofilariozy notuje się u ludzi, lecz są one niezwykle rzadkie i zasadniczo ograniczone jedynie do obszarów, gdzie pasożyty i wektory choroby występują powszechnie.

Źródło:
www.kleszcze.com.pl/kleszcze/choroby_zakazne_owady_dirofilarioza.htm

Wyślij znajomym powiadomienie na email o tym temacie, formularz:
http://www.forum.molosy.pl/sendmessa...ofriend&t=6985